آب شیرین منبعی گرانبهاست که برای نوشیدن و تامین بهداشت در زندگی ضروری میباشد. تمدنهای باستانی نظیر چین، یونان، روم، هند و ایران راهی برای لولهکشی مدرن با استفاده از لولههای اولیه که آب آشامیدنی را از چشمه و رودها به حمامهای عمومی شهر انتقال میداد، هموار کردند. در گذشته شهرهای بزرگ و کوچک و قلعهها در نزدیکی چشمهها ساخته میشدند. لولههای سربی که ساخته میشد، از استحکام کافی برخوردار نبودند و از طرفی با استفاده از فلز برنز، انواع لوله در وسعت زیاد گرانقیمت میشد. رومیها که دانش کافی جهت ساخت لولههای چدنی نداشتند، اولین بار به این نتیجه رسیدند که میتوان آب را از طریق لوله و در روی زمین انتقال داد. به این صورت که آب با رسیدن به شهر تقویت و به درون لولههای سرامیکی و برنز کوچکتری ریخته میشد.
مردم روم و سایر ملل در قسمتهایی که نیاز به فشار آب نبود، از لولههای سربی استفاده میکردند. به همین دلیل عموما تصور میشود علت مسمومیت در امپراطوری روم استفاده از لولههای با جنس سرب بوده است. باستانشناسان اولین لوله آب با جنس مس را در دره رود ایندوس در پاکستان کشف کردهاند. تمدن مصریها نیز به دلیل استفاده از لولههای مسی در ساخت حمامهای اهرام، مورد توجه قرار گرفت. مصریان از همین ابتکار برای ساخت سیستمهای دقیق آبیاری و فاضلاب جهت عموم استفاده کردند. سیستمهای فاضلاب جدید در قرون 19 و 20 توسط لولهکشهای آمریکایی ساخته شد.
بهترین لولهها با بالاترین کیفیت، آنهایی هستند که از مواد اولیه باکیفیت طبق استانداردهای داخلی و جهانی و به وسیله ماشینآلات مدرن و بهروز ساخته شده باشند، تحمل و استحکام کافی در برابر فشارهای احتمالی را داشته باشند و علاوه بر این در شرایط محیطی مختلف دچار تغییر در خواص فیزیکی و شیمیایی نشوند. از گذشته تاکنون از مواد مختلفی جهت ساخت لولههای آب و فاضلاب استفاده شده است. استفاده از لولههای فلزی در مقایسه با نوع پلیمری مانند لوله پلی اتیلن، تاریخچه طولانیتری دارد. با وجود استحکام بالایی که دیواره ضخیم نوع فلزی دارد، در طولانیمدت دچار خوردگی و زنگ زدگی و در نهایت تخریب میشدند. اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی ساخت و شکلدهی فلزات، از فولاد مقاوم و ضدزنگ جهت ساخت این محصولات استفاده میشود.
اما با توجه به پیچیدهبودن تکنولوژی ساخت و ضدزنگ کردن، قیمت لوله پلی اتیلن نسبت به قیمت مانیسمان و فلزی پایینتر است. تاریخ استفاده از لولههای پلاستیکی به سال 1930 برمیگردد. برای اولین بار در سیستم انتقال فاضلاب اروپا از نوع پلاستیکی استفاده شد. پس از این به تدریج این جنس، جایگزین لولههای سیمانی و فلزی شده و مورد توجه و محبوبیت زیادی قرار گرفتند. با ابداع روشهای جدید سنتز پلیمرها، مواد نوینی برای تهیه نوع پلاستیکی مورد استفاده قرار گرفتند. این مواد پلیمری عبارتند از: پلی وینیل کلراید (PVC)، پلی اتیلن (PE)، پلی پروپیلن (PP) و پلیمرهای اصلاح شده با الیاف شیشهای (GRP). این لولهها در ضخامتها و اندازههای استاندارد و متنوع تهیه شده و با توجه به نوع پروژه لولهکشی و تاسیسات برای کار در فشارهای عملیاتی متنوع طراحی میشوند. انتقال بهداشتی آب که یکی از دغدغهها و نکات مهم سیستم فاضلاب ساختمانهاست، توسط نوع پلاستیکی به خوبی میسر میشود. امروزه انواع مختلف این نوع محصولات جزء پرکاربرد لولههای انتقالدهنده آب و فاضلاب به شمار میرود.
دیدگاه شما
مطالب بخش سبک زندگی « دسـ تو دسـ » در حوزههای پزشکی، تغذیه، روانشناسی، سلامت و زیبایی و تناسب اندام تنها جنبهی اطلاعرسانی دارند و هرگز نباید جایگزین مراجعه به پزشک یا مشاور متخصص شوند . تیم تحریریهی « دسـ تو دسـ » همواره در تلاش است با استفاده از منابع معتبر مطالبی بهروز و مفید در اختیار مخاطبانش قرار دهد، اما با توجه به حساسیت زیاد حوزههای مرتبط با سلامت افراد، هیچ گاه توصیه نمیکند که از محتوای این مطالب بدون مشورت پزشک یا مشاور متخصص استفاده شود. در غیر این صورت مسئولیت عواقب احتمالی بر عهدهی خود فرد خواهد بود « دسـ تو دسـ » اکیدا توصیه میکند برای تشخیص، درمان یا تسکین هر گونه مشکل جسمی و روانی پیش از هر چیز با پزشک متخصص مشورت کنید و در صورت تایید ایشان توصیههای موجود در مطالب « دسـ تو دسـ » را به کار بگیرد و با توجه به آنچه گفته شد، « دسـ تو دسـ » مسئولیت هر گونه استفادهی نادرست از محتوای این رسانه را که منجر به بروز مشکل یا عارضهای برای فرد شود از خود سلب میکند