مهم‌ترین معایبی که ممکن است پس از لعاب‌کاری و پخت نهایی، مشاهده شود به قرار زیر است:
الف) ترک برداشتن سطح لعاب
در نتیجهٔ اختلاف درجه انبساط و انقباض لعاب بدنه ظرف، ترک‌خوردگی ایجاد می‌شود و عمل ترک‌خوردن به هنگام سرد‌شدن به وقوع می‌پیوندد.
اگر در لعاب مقدار سود زیاد باشد، ترک‌خوردگی به وجود می‌آید. برای رفع این عیب بایستی:
1- مقدار سیلیس را زیاد کنیم.
2- مقدار فلدسپات را کم کنیم.
3- مقدار سود را کم کنیم.
4- اکسید بوریک را زیاد کنیم.
5- آلومین را زیاد کنیم.
۶- به جای سود از سرب استفاده کنیم. گاهی نیز لازم است به جای اصلاح لعاب، گل بدنه را اصلاح کنیم، یعنی بایستی به آن کوارتز اضافه کنیم. ولی گاهی مدت‌ها پس از حرارت در اثر جذب رطوبت توسط گل در لعاب ترک‌‌‌هایی نیز به وجود می‌آید که به آن ترک‌های رطوبتی می‌گویند.
ب) پوسته‌شدن لعاب
یکی از عیوب مهم لعاب به شمار می‌رود و بایستی به وسیله کم کردن مقدار سیلیس و اضافه کردن اکسیدهایی که ضریب انبساط آن‌ها زیاد است این عیب را برطرف کنیم. پوسته شدن عکس عمل ترک‌خوردن است.
ج) تاول زدن لعاب
اگر در کوره به طور ناگهانی دود ایجاد شود، لعابهای سربی شروع به تاول‌زدن می‌کنند. رنگ لعاب، خاکستری و سیاه شده و سطح آن از تاول پر می‌شود. اکسید سرب نسبت به دود بسیار حساس است و در مجاورت دود به سرعت احیاء می‌شود ولی لعابهای فریت شده سربی، کمتر دچار دود‌زدگی می‌شود. اگر لعاب خیلی ضخیم باشد باز هم دود می‌زند.
د) عیب در اثر کمی و زیادی حرارت
بیشتر عیوب لعابهای سفالی در نتیجه کمی و یا زیادی حرارت است. در نتیجهٔ حرارت بیش از حد لعاب بسیار سیال شده و از جداره سرازیر می‌شود و در اثر کمی حرارت سطح لعاب زبر و خشن و قابل خراشیدن می‌شود.
ه) عیب در نتیجه بد لعاب‌زدن
لعابهایی که ضخامت کمی دارند دارای سطحی زبر و خشن است و لعابهایی که به صورت قشر ضخیمی به کار می‌رود، ممکن است بریده بریده شده، تاول بزنند و یا از جداره سرازیر شود. قشر لعاب اگر به طور یکنواخت روی ظرف قرار نگیرد باعث می‌شود که شکل بدی به خود گیرد.
و) معایب لعاب در نتیجه اتفاقات ناشی از کوره
در کوره ممکن است مقداری از ظروف در موقع حرارت دادن فرو بریزد و یا لعاب تعدادی از ظروف روی ظروف دیگر چکه کرده و آن‌ها را لکه‌دار کند. اگر در لعاب، اکسید کرم، موجود باشد ممکن است به واسطهٔ خاصیت فراری خود از ظرفی به ظرف دیگر حرکت کند و رنگ آن‌ها را تغییر دهد.
ز) گسیختگی لعاب
موقعی که لعاب ذوب می‌شود، ممکن است جا خالی کند و مقداری از بدنه ظرف لخت بماند و یا ترک‌های بزرگی شبیه ترک‌های گل خشک‌شده در سطح آن ایجاد شود. شدیدترین حالت آن موقعی است که به صورت دانه‌‌‌هایی در کف کوره مشاهده شود. علت آن این است که، سطح ظرف چرب و یا روغنی بوده است. گفتنی است بسیار ریز‌کردن ذرات لعاب نیز در به وجود آمدن این حالت دخالت دارد. لعابهای شفاف و آب‌دار کمتر دچار چنین عیوبی می‌شوند و اغلب لعابهای مات است که چنین عیب‌‌‌هایی را پیدا می‌کنند.
ح) سوراخ‌سوراخ شدن لعاب
این مورد یکی از معایب بزرگ لعاب محسوب می‌شود و خود چندین علت دارد که یکی از آن‌ها وجود حباب‌های هوا است که در موقع لعاب‌زدن تشکیل می‌شود. بعضی از لعاب‌ها مواد فراری دارد و در مواقعی که لعاب ذوب می‌شود به صورت گاز بیرون می‌آیند و سوراخ‌های ریزی از خود به جای می‌گذارند. لعابهای براق کمتر دچار چنین عیبی می‌شود و بیشتر لعابهای مات است که چنین عیوبی را پیدا می‌کنند. ایجاد سوراخ گاهی در اثر حرارت زیاد نیز به وجود می‌آید.
زیرا لعاب ذوب شده شروع به جوش‌خوردن می‌کند و در نتیجه سطح، سوراخ‌سوراخ می‌شود. لعابهایی که میزان اکسید روی و یا روتایل آن بیشتر از اندازه معمول باشد بیشتر سوراخ‌سوراخ می‌شود. ایجاد دود در کوره به خصوص در اوایل کار باعت می‌شود که کربن زیادی در منافذ ظرف به وجود آید و بعداً در موقع خارج شدن، لعاب را سوراخ‌سوراخ کند.
برای جلوگیری از سوراخ‌سوراخ شدن لعاب بایستی:
۱. مدت زمان حرارت دادن را طولانی کنیم.
۲. لعاب را نازک بزنیم.
۳. مقدار اکسید روی و روتایل را کم کنیم.
4. فلاکس بیشتری به لعاب بزنیم.
5. حرارت را کمی بالاتر از آن چه لازم است برسانیم.
6. در مراحل اولیهٔ سوختن سعی کنیم در کوره دود به وجود نیاید.
7. درجه حرارت را هنگامی که لعاب ذوب شده، مدتی ثابت نگه داریم.
۸. مدت سرد‌شدن را نیز طولانی کنیم.
