از زمان آغاز تمدن مدرن تا به امروز اجداد ما به یک وسیله‌ی مکانیکی برای حفاظت از متعلقاتشان نیاز داشته اند. وسیله ای که امروز آن را “قفل” مینامیم.
قفل‌های چوبی
در ابتدا قفل ها بسیار ساده بودند؛ گره و طناب و وسایل دیگر که آن هم برای وقتی بود که کسی تلاش میکرد قفل ها را باز کند. با گذر زمان و پیشرفت تکنولوژی قفل های واقعی از جنس چوب و فلز ساخته شد و خیلی زود در سراسر جهان مورد استفاده ی مردم قرار گرفت.
تمدن‌ها
تاریخ شناسان عصر جدید هنوز مطمئن نیستند که کدام تمدن باستانی برای اولین بار قفل های مکانیکی را ساخته اند؛ مصری ها؟ رومی ها؟ یونانی ها؟ شاید هم ایرانیان؛ خیلی ها معتقدند این تمدن ها هر یک مستقل از دیگری قفل های خود را ساخته اند.
قفل‌های مکانیکی
تاریخچه قفل های مکانیکی شش هزار سال پیش در مصر باستان آغاز شد. جایی که که یک قفل ساز تصمیم به ساخت قفل ساده اما کارآمد سوزنی گرفت که کاملا از چوب ساخته شده بود. این قفل از یک قاب چوبی درست شده بود تا کاملا با در ها مطابقت داشته باشد و یک میله افقی که وارد قاب قفل میشد. این میله سوزن هایی داشت که معلق بودند. هر قفل، کلید چوبی بزرگ و منحصر به فردی شبیه به مسواک های امروزی داشت به همراه یک گیره و شیار های که با وارد کردن آن داخل قفل و در یک راستا قرار دادن سوزن‌ها، با بالا کشیدن اجازه ی تکان خوردن میله امنیتی را میداد و قفل باز می شد.
قفل‌های فلزی
در اواسط هزاره اول قبل از میلاد قفل ها با تکنولوژی رومیان و یونانیان شروع به پیشرفت کردند. قفل های که یونانیان میساختند ساده و نا امن بودند اما الهام بخش نوآوران رومی شد که به سرعت قفل هایی که یونانیان و مصری ها ساخته بودند را با استفاده از فلز به عنوان ماده اولیه توسعه دادند. با استفاده از قفل های آهنی، رومی ها نه تنها می توانستند از وسایلشان در برابر حمله های سنگین محافظت کنند، بلکه توانستند برای اولین بار از کلید های کوچک استفاده کنند و حتی آن ها را در جیبشان قرار دهند. و اینگونه بود که اولین نسل کلید های امروزی که با چرخیدن داخل قفل، قفل را باز میکنند ساخته شد.
مبهم و پیچیده
پس از سقوط امپراطوری روم در قرن اول پس از میلاد، توسعه و نوآوری در زمینه قفل‌ها کاملا متوقف شد. قفل‌سازان در اروپای تاریک و قرون وسطی، منابع و تکنولوژی ای برای ساخت یک وسیله امنیتی نداشتند؛ اما آن ها از این زمان برای گیج کردن و پیچیده ساختن راه برای کسانی که می خواستند قفل ها را بشکنند استفاده کردند. به جای یک قفل ساده آنها یک قفل ساختند که مکانیزم آن به صورتی بود که باید با چند کلید آن را باز می کردند و همچنین طراحی کلید ها هر روز پیچیده تر از دیروز میشد؛ آنها قفل ها را با نقش‌هایی خاص مبهم‌تر می کردند و از سوراخ‌های کلید فرعی (با مکانیزم های تقلبی داخل آن) استفاده کردند.
