سیستم نمایش مداربسته و یا همان دوربین مداربسته همان طور که از نام آن پیداست به مجموعه دوربین هایی گفته می شود که ممکن است در یک و یا چند محل نصب گردند، ثابت بوده و قابل رؤیت یا پنهان سازی در محیط های مختلف را دارا می باشند. جالب است بدانید که این دوربین ها در حالت کلی به یک دستگاه پردازشگر تصویر متصل هستند و به دو دسته دوربین های آنالوگ و دیجیتال تقسیم می شوند.
نخستین سیستم مداربسته در سال ۱۹۴۲ میلادی توسط شرکت زیمنس آلمان به منظور مشاهده پرتاب موشک های وی دو نصب شد؛ که درواقع یک مهندس آلمانی بنام «والتر بروچ» مسئول نصب این نوع سیستم بود.از طرف دیگر در آمریکا اولین تبلیغ دوربین مداربسته در سال ۱۹۴۹ مربوط به محصولی با نام دوربین های ویرکون بود که در تبلیغات به عدم مجوزگیری آن بسیار تأکید می شد. ازآن پس سیستم های ضبط تصاویر دوربین مداربسته در برخی پایگاه های فضایی بزرگ جهت ضبط تصاویر پرتاب موشک ها بکار گرفته شد و خیلی زود روی موشک ها نصب شد. این موفقیت بسیار بزرگی بود چراکه این دوربین ها قابلیت ارسال تصاویر را همراه با صدا به زمین داشتند.جالب است بدانید که اولین رونمایی از دوربین مداربسته در اماکن عمومی آمریکا در سال ۱۹۷۳ بود. زمانی که در میدان تایمز نیویورک اولین دوربین مداربسته به منظور جلوگیری از جرائم در محدوده نصب شد اما نقش چشمگیری در کاهش جرائم ایفا نکرد. تا اینکه در سال ۱۹۸۰ دوربین های مداربسته در سطح گسترده ای در سراسر آمریکا بخصوص در مراکز عمومی بکار گرفته شد چراکه به نظر می آمد استفاده از دوربین مداربسته راهی ارزان تر و بهینه تر در مقایسه با به کارگیری نیروهای پلیس برای شناسایی جرائم باشد.به تدریج برخی از حرفه ها و مشاغل بخصوص آن هایی که بیشتر در معرض سرقت قرار داشتند نیز به دوربین مداربسته روی آوردند. در سال ۱۹۹۰ دستگاه های ضبط تصاویر دوربین ها تنها باقابلیت «ضبط بعد از شناسایی حرکت» وارد بازار شدند که استفاده از دوربین مداربسته را در این کشور بسیار گسترده و محبوب کرد چراکه تا قبل از آن، دستگاه های ضبط تصاویر تا حد زیادی ازنظر میزان حجم ذخیره و قابلیت ها بسیار محدود بود. لازم به ذکر است که از نیمه دوم سال ۱۹۹۰ بود که پلیس دوربین های زیادی را در سطح شهرها بخصوص مراکز عمومی، مدارس و پروژه های ساختمانی نصب کرد.همچنین در انگلستان نیز استفاده از دوربین مداربسته خیلی زود بسیار متداول شد، به طوری که شهر نورفولک انگلستان نخستین جایی در این کشور بود که دوربین های مداربسته در آن نصب شدند. به طورکلی در دهه میلادی بین ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ استفاده از دوربین های مداربسته در بسیاری از کشورها رواج یافته و جایگاه خود را در بحث امنیت محیط پیدا کرد.
دوربین های مداربسته ای که در فضاهای داخلی نصب می شوند با نام داخلی یا این دُر (indoor) شناخته می شوند. نصب دوربین مداربسته این دُر علاوه بر تأمین امنیت، می تواند باهدف نظارت بر پرسنل و کارمندان، جلوگیری از نزاع، بررسی رفتار مشتریان در یک فروشگاه، آنالیز و بررسی پروسه های تحقیقاتی و غیره نیز باشد. استفاده از دوربین های داخلی به طورمعمول در فضاهای مسقف مانند منزل، شرکت، دفتر کار و هر فضای سرپوشیده ای می باشد.
عبارت اوت دُر (outdoor) یا خارجی نیز به دوربین های مداربسته ای اطلاق می شود که در فضاهای خارجی و باز نصب می شوند. این دوربین های به دلیل اینکه تحت تأثیر آب وهوا و شرایط محیطی محل نصب بوده و در معرض باد، باران، سرما و گرمای شدید، نور خورشید و… هستند، بنابراین لازم است که ویژگی های خاصی داشته و از مقاومت بالایی نیز برخوردار باشند.
لازم به یادآوری است که دوربین های مداربسته خارجی باید طوری نصب شوند که در دسترس افراد خرابکار و سارقین نیز قرار نگیرند.
دیدگاه شما
نایلون های عریض کشاورزی نایلون های عریض3الی 10متری
فرش ماشینی نگین کسری فرش ماشینی زمینه کرمی
تابلو برق EK36 Electrical panel EK36
مطالب بخش سبک زندگی « دسـ تو دسـ » در حوزه‌های پزشکی، تغذیه، روانشناسی، سلامت و زیبایی و تناسب اندام تنها جنبه‌ی اطلاع‌رسانی دارند و هرگز نباید جایگزین مراجعه به پزشک یا مشاور متخصص شوند . تیم تحریریه‌ی « دسـ تو دسـ » همواره در تلاش است با استفاده از منابع معتبر مطالبی به‌روز و مفید در اختیار مخاطبانش قرار دهد، اما با توجه به حساسیت زیاد حوزه‌های مرتبط با سلامت افراد، هیچ گاه توصیه نمی‌کند که از محتوای این مطالب بدون مشورت پزشک یا مشاور متخصص استفاده شود. در غیر این صورت مسئولیت عواقب احتمالی بر عهده‌ی خود فرد خواهد بود « دسـ تو دسـ » اکیدا توصیه می‌کند برای تشخیص، درمان یا تسکین هر گونه مشکل جسمی و روانی پیش از هر چیز با پزشک متخصص مشورت کنید و در صورت تایید ایشان توصیه‌های موجود در مطالب « دسـ تو دسـ » را به کار بگیرد و با توجه به آنچه گفته شد، « دسـ تو دسـ » مسئولیت هر گونه استفاده‌ی نادرست از محتوای این رسانه را که منجر به بروز مشکل یا عارضه‌ای برای فرد شود از خود سلب می‌کند
